W 2012 roku Minister Środowiska wprowadził nowe, mniej restrykcyjne normy akustyczne dopuszczające wyższy poziom hałasu drogowego. Tłumaczono to względami ekonomicznymi – długimi, niepotrzebnymi ścianami ekranów akustycznych wzdłuż niezabudowanych terenów. W swojej mądrości Minister nie zauważył, a może uznał za nieistotne, negatywnych konsekwencji takiego działania dla obszarów miejskich.
Obecnie inwestorzy drogowi – we Wrocławiu są to Zarząd Dróg i Utrzymania Miasta oraz spółka Wrocławskie Inwestycje – mając złagodzone wymogi akustyczne, nie muszą stosować rozwiązań dla zabezpieczenia mieszkańców przed ekspozycją na hałas według przepisów sprzed zmiany.
Jak duży jest to problem w naszym mieście, widać po uchwale Rady Miejskiej z listopada 2013 r.:
„Podwyższenie dopuszczalnych wartości poziomu dźwięku w październiku 2012 r. bardzo znacząco zmniejszyło wielkość narażenia na hałas, mierzonego przekroczeniem wartości normatywnych. W efekcie tereny narażone obecnie na ponadnormatywny hałas drogowy stanowią ok. 10% powierzchni terenów narażonych według Mapy akustycznej z 2008 r.”
Jednym podpisem minister Marcin Korolec „uzdrowił” 90% powierzchni terenów narażonych oraz tysiące mieszkańców Wrocławia – nie ma przekroczeń norm, nie ma problemu. Był to swoisty prezent dla takich miast jak Wrocław, które według poprzedniego stanu prawnego powinny poprawić klimat akustyczny na znacznym obszarze, a teraz muszą zrobić to jedynie w nielicznych miejscach.
W styczniu tego roku jeden z członków TUMW wystąpił do Prezydenta Wrocławia o podjęcie rozmów z nowym Ministrem Środowiska w sprawie przywrócenia poprzednich, bardziej restrykcyjnych norm hałasu, oraz o wydanie wytycznych ZDiUMowi i spółce WI w zakresie projektowania i realizacji ulic w mieście w oparciu o te normy.
Prezydent Rafał Dutkiewicz odpowiedział, że nie będzie występował do ministra środowiska, bo taki postulat jest niezasadny „przy obecnym rozwoju infrastruktury drogowej”, a w sprawie wytycznych też nic nie zrobi, bo „Prezydent Wrocławia jest zobowiązany działać zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz racjonalnie wydatkować środki publiczne”.
Warto przypomnieć wypowiedź urzędnika Wydziału Środowiska i Rolnictwa Urzędu Miejskiego Wrocławia, który podczas konsultacji społecznych w październiku 2013 roku poprzedzających przyjęcie w/w uchwały najpierw mówił, że Prezydent Wrocławia nie może wystąpić z inicjatywą legislacyjną do Ministra Środowiska, a dopiero po kilkukrotnym zwróceniu uwagi na niedorzeczność takich twierdzeń, odrzekł, że „[Prezydent] mógłby, ale tego nie zrobi”. I powiedział to urzędnik odpowiedzialny za jakość środowiska w mieście!
Oczywiście jesteśmy przeciwko ekranom we Wrocławiu, bo nie one są rozwiązaniem promiejskim. Jednakże, niższy poziom hałasu można również skutecznie osiągnąć poprzez cichsze torowiska tramwajowe, wyprowadzenie ciężkiego ruchu samochodowego poza osiedla mieszkaniowe i centrum miasta oraz prognozowanie uciążliwości akustycznych już na etapie planowania przestrzennego i podejmowaniem działań zaradczych.
Przyzwolenie na mniej restrykcyjne normy nie dziwi, jeśli zauważymy że decyzje na ten temat podejmują ludzie na co dzień nie doświadczający uciążliwości życia w zbyt głośnym Wrocławiu.
VN:F [1.9.22_1171]
Rating: 10.0/10 (8 votes cast)
W 2012 roku Minister Środowiska wprowadził nowe, mniej restrykcyjne normy akustyczne dopuszczające wyższy poziom hałasu drogowego. Tłumaczono to względami ekonomicznymi – długimi, niepotrzebnymi ścianami ekranów akustycznych wzdłuż niezabudowanych terenów. W swojej mądrości Minister nie zauważył, a może uznał za nieistotne, negatywnych konsekwencji takiego działania dla obszarów miejskich.
