Prezentujemy kolejne projekty koncepcyjne (wizualizacje) malowania elewacji powojennych bloków. Wśród nich znajdują się również nowe, udoskonalone wersje starszych projektów, które publikowaliśmy w lipcu 2011 roku Nasze propozycje komentuje historyk sztuki, Krzysztof Ziental.

Architektura powojennego modernizmu w niewielkim stopniu cieszy się uznaniem. O ile piękno wczesnego modernizmu (z lat 20. i 30. XX w.) z trudem przebija się do świadomości społeczeństwa, o tyle z powojennymi realizacjami jest fatalnie. One z góry bowiem wywołują negatywne skojarzenia, głównie natury politycznej. Ponadto fatalny stan techniczny, brak podstawowej opieki (nieużywanie w ich przypadku przysłowiowego wiadra wody i gąbki) oraz niekorzystne zmiany stawiają je na straconej pozycji. Ratunkiem może być przemyślany remont.

Obiekty pochodzące z różnych epok wymagają odmiennego podejścia. Tak jak w imię własnych przekonań nie możemy otynkować gotyckiego kościoła, pomalować na różowo klasycystycznego gmachu czy skuć elementów dekoracyjnych z barokowej fasady, tak nagannym jest zaburzanie geometrycznych podziałów architektury modernistycznej. Modernizm, który odrzucił dekoracyjne formy, znajdywał piękno w prostych podziałach elewacji, kontraście faktur, gry czerni i bieli oraz barw podstawowych. Zamiana tych walorów na spłowiałe kolory czy graficzne przedstawienia zaprzecza pierwotnym ideom. Monstrualne liście być może same w sobie są ładne, bo modne. Jednak ich chwilowe piękno szybko stanie się śmieszne. Tylko ponadczasowe wartości mają szansę obronić się przez dłuższy czas.

Propozycje TUMW są dwojakiego rodzaju. Część z nich odnosi się do pierwotnych założeń projektowych i jest próbą rekonstrukcji oryginalnego wyrazu. Pozostałe, to pójście o krok dalej. Pokazują one, w jaki sposób można nadać powojennym realizacjom nowy charakter, ściśle trzymając się modernistycznych kanonów. Owych czterdziesto-, pięćdziesięciolatków nie przebiera się w modne kostiumy, które zapewne świetnie „leżą” na młodym ciele, a przydaje się im klasycznej już dla nich elegancji, ponadczasowego szyku. Powinny one bowiem być poważnymi reprezentantami swojej epoki, a nie „ryczącymi” kilkudziesięciolatkami.

*Krzysztof Ziental – historyk sztuki interesujący się modernizmem przed- i powojennym, ochroną i konserwacją zabytków, miastem oraz przestrzenią publiczną

1. Ulica Kuźnicza 30-32

Stan obecny, fot. TUMW

Wizualizacje

Ostatnie trzy propozycje z ul. Kuźniczej to propozycja finansowania remontu z lepszych materiałów, dzięki nadbudowie i sprzedaży nowych mieszkań.

2. Ulica Lwowska 21-25

Stan obecny, fot. Wratislaviae Amici

Wizualizacje

3. Ulica Szewska 22-23

Stan obecny, fot. alsen strasse 67 – SkyscraperCity

Wizualizacje

4. Ulica Grabiszyńska 133

Stan obecny, fot. Wratislaviae Amici

Wizualizacje

Kolory na galeriowcu Stefana Müllera (dwie ostatnie propozycje) to żart naszego grafika. Jednocześnie jest to próba odpowiedzi na pytanie: „a co byłoby, gdyby spółdzielnia uparła się na kolory?”.

5. Ulica Gajowa 66-68

Stan obecny, fot. Wratislaviae Amici

Wizualizacja

6. Plac Jana Pawła II 8

Stan obecny (budynek docelowo przeznaczony do rozbiórki), fot. alsen strasse 67 – SkyscraperCity

Wizualizacje

Autorem wszystkich projektów jest Marcin Papka.

Zapraszamy do współpracy spółdzielnie mieszkaniowe, wspólnoty mieszkaniowe, rady osiedli. Oferujemy nieodpłatną pomoc i konsultacje w sprawie projektów koncepcyjnych (wizualizacji) elewacji wszystkich bloków we Wrocławiu: kontakt@tumw.pl

Powojenne bloki – dobre wzorce modernizacji część 1»

Powojenne bloki – dobre wzorce modernizacji część 3»