Zaplanowano bardzo dobre skomunikowanie wewnętrzne dzielnicy oraz powiązanie jej z resztą miasta za pomocą transportu szynowego. Odpowiednio gęste rozmieszczenie przystanków na projektowanych alejach stanowi kompromis pomiędzy wysokim tempem przemieszczania się właściwym dla wydzielonego torowiska oraz dobrą dostępnością tramwaju.

Planowane ciągi, przecinające się w układzie wielkiego trójkąta, tworzą dwie nowe trasy tramwajowe o charakterze promienistym (aleje Strzegomska i Świebodzka) oraz jedną o charakterze obwodowym (Śródmiejska Trasa Południowa).

Wytworzony w ten sposób zasadniczy ruszt komunikacyjny łączy się w logiczny sposób z przyległymi dzielnicami i projektowanymi ciągami transportowymi, np. linia tramwajowa w Obwodnicy Śródmiejskiej stanowi logiczną kontynuację planowanego torowiska w ulicy Zaporoskiej, łącząc w ten sposób Krzyki i Oporów z dzielnicami północnymi z pominięciem Starego Miasta. Układ ten przewiduje powstanie co najmniej czterech atrakcyjnych węzłów przesiadkowych w obrębie dzielnicy. Wysoce pożądane jest wprowadzenie wysokiego standardu podróży komunikacją zbiorową przez zastosowanie nowego taboru ze znacznym udziałem niskiej podłogi, ściśle dopasowanego do krawędzi przystankowych (zerowa wysokość wejścia), odpowiednio wysoką liczbą miejsc siedzących w pojeździe, w atrakcyjnym takcie i wszystkimi innymi udogodnieniami charakterystycznymi dla nowoczesnych systemów transportowych w krajach rozwiniętych.